Imani |
Nova muzička zvezda, zove se Imani. Na sceni je prisutna od 2011. godine, kada je objavila svoj debitantski soul/bluz albuma “The shape of a broken heart", koji je vrlo brzo pronašao svoj put do publike. Prvi singl
“You will never know”, preko noći je postao hit u Francuskoj, Nemačkoj,
Poljskoj i Grčkoj, beležeći milionske preglede na oficijelnom YouTube
kanalu, mlade pevačice. Ubrzo su i ostale pesme sa albuma, krenule istim
putem, a Imani je dobila status nove muzičke, Internet senzacije. Nema
sumnje da je tome doprinela njena egzotična pojava, ali još više njen
specifičan i dubok vokal,
koji prenosi emocije, kakve se sve redje
mogu čuti u
savremenoj muzici. Upravo zbog toga, muzički kritičari su je u samom startu uporedili sa Trejsi Čepmen i Ninom
Simon, predvidjajući joj dugu i uspešnu karijeru. Sa tim se očigledno složila i
publika, koja ne samo da posvećeno prati njene muzičke, video radove, već u sve
većem broju odlazi i na njene koncertne nastupe širom
Evrope. Imani trenutno promoviše svoj novi singl "There were tears",
koji je ujedno i najava za njen drugi studijski album, "The wrong kind of war", kojim
ova harizmatična umetnica nastavlja svoj nenametljiv, ali siguran put ka
muzičkom vrhu.
Imani je rodjena pre 37 godine, kao Nadia Mladjao u Francuskoj, u porodici
koja se doselila sa Komorskih ostrva. Odrasla je u predgradju Pariza, okružena
sa čak devetoro braće i sestara. Obrazovanje je sticala na vojnoj akademiji za
devojke, ali je paralelno sa tim uvek imala želju da se bavi muzikom, pa i
novinarstvom. Ipak, markantan i više nego atraktivan izgled, odveo ju je u svet
mode. Zahvaljujući kastingu koji je prošla u jednoj modnoj aganciji, vrlo brzo
je počela da saradjuje sa nekim od najznačajnijih dizajnerskih imena. Zbog
brojnih angažmana, živela je na relaciji Pariz – Milano – Kejptaun, da bi se na
kraju nastanila u Njujorku, gde je ostala punih šest godina. Upravo u ovom
gradu, započinje njeno ozbiljnije bavljenje muzikom. Paralelno sa modnim
angažmanima u kojima i nije previše uživala, Imani kreće na časove pevanja i
glume, a povremeno i nastupa u manjim klubovima. To je bilo sasvim dovoljno da
njen karakterističan glas, koga se kao devojčica stidela, bude primećen u širim
okvirima. Ubrzo joj se otvaraju vrata poznatijih njujorških klubova, gde ova
telentovana pevačica dobija priliku da prvi put izvede i svoju autorsku muziku.
Njene pesme “I lost my key” i “S.O.S”, naišle su na odličan prijem kod klupske
publike, ali je i dodatno motivisale u odluci da zauvek napusti svet
manekenstva i svoj život posveti muzici.
*Tekst je objavljen u nedeljniku NOVI MAGAZIN
Copyrights: Bratislav Mihailović
Copyrights: Bratislav Mihailović
Photo credits: Barron
Claiborne & Imanymusic.com
Нема коментара:
Постави коментар